‘Als ik me ergens in vastbijt, laat ik pas los als het gefixt is’

We spreken Marco op de dag dat hij 56 jaar wordt. “Daarvan werk ik er inmiddels zo’n dertig in de IT”, zegt hij met een grote lach. Niet vreemd, want: “Ik vind alles leuk aan mijn werk. Lekker bezig zijn met de techniek, daar word ik gewoon blij van.” Gaat het dan nooit vervelen? “Geen seconde. De snelheid van veranderen fascineert mij. Inmiddels gaan veranderingen zo snel dat je ze bijna niet meer bij kunt houden. Daar steeds weer op reageren en nieuwe oplossingen verzinnen, dat is de uitdaging die mijn werk leuk maakt.”

“Als je de kans krijgt om voor Conclusion Xforce te komen werken, moet je die meteen pakken”, lijkt Marco een keurig PR-praatje af te steken. Maar niets is minder waar: “Ik voel het echt zo. De beslissing om hier te komen werken was puur gevoelsmatig en aan dat gevoel is niets veranderd. Vanochtend ontving ik een appje van de directeur die me feliciteerde met mijn verjaardag. Dat maakte ik in mijn inmiddels toch aardig lange loopbaan niet eerder mee.”

Maar hoe zit het nou met die overstap naar Conclusion Xforce, terwijl er aan Marco’s werk voor de Rabobank weinig verandert? Lang verhaal kort: “Ik werkte voor een grote detacheerder en was in die hoedanigheid actief bij de Rabobank. Ik had vrijwel geen contact met mijn werkgever en begon me een nummertje te voelen. Na een eerste gesprek bij Conclusion Xforce voelde ik meteen een klik. Ik word gezien als persoon en begeef me in een club vol technische mensen. Dat zorgt ervoor dat ik me op mijn plek voel.” De uiteindelijke overstap voelde aan als een transferdeadlinedag in het voetbal. Op de avond voordat Marco zou beginnen bij Conclusion Xforce ontving hij een appje: de deal is rond.

Twee weken daarvoor maakte Marco al kennis met zijn nieuwe collega’s, tijdens de kwartaalmeeting bij Conclusion Xforce op kantoor. “Dat was leuk, want zo leerde ik meteen een hoop mensen kennen. Oud-collega’s van de Rabobank die bij al bij Xforce werkten, kwam ik ook weer tegen. Een hoop bekende gezichten dus, waarvan ik eerlijk gezegd niet eens wist dat ze voor Conclusion Xforce werken.”

Even terug de tijd in. Want dertig jaar in de IT, daar mag niet zomaar aan voorbij worden gegaan. Marco begon zijn carrière als softwaretester bij Ericsson. “Daar werkten we nog met Unix.” Een aantal jaren later stapte hij over naar een bedrijf in de gezondheidszorg, waar hij voor het eerst in aanraking kwam met Linux en later ook Red Hat. “Zo bleef het balletje rollen en ontwikkelde ik me steeds verder tot expert op dat vlak.” En dan te bedenken dat een carrière in de IT helemaal niet vanzelfsprekend was voor Marco, die een opleiding tot werktuigbouwkundige volgde. “Toen ik in 1993 afstudeerde, zaten we in een recessie en was het lastig een baan te vinden. Bij elk bedrijf waar ik aanklopte, hoorde ik: sorry, je hebt te weinig ervaring. Tot ik hoorde dat ze bij Ericsson zo’n beetje iedereen met een hbo-diploma en de juiste ambities aannamen, haha. Hobbymatig was ik altijd al met computers bezig, dus de klik was er snel.”

Vasthoudendheid ziet Marco als zijn grootste expertise. “Maar ook als valkuil”, zegt de Linux Consultant zelfbewust. “Ik kan me ergens in vastbijten en laat pas los als ik de oplossing heb. Ik wil graag weten hoe en waarom zaken gebeuren. Soms blijf ik daar iets te lang in hangen, maar over het algemeen is die volhardendheid een positieve eigenschap voor een IT’er.”

Linux Consultant of Linux Engineer, hoe je hem precies noemt, maakt Marco niet zoveel uit. “Geef het beestje een naam.” Het mooie aan Linux? “Je kunt veel met commandolijnen. Het is meer dan plaatjes kijken en klikken. En je hebt een grote gebruikersgroep, een community, waar je onderdeel van uitmaakt. Kom ik ergens niet uit, dan staan er fora vol met oplossingen. Zelf heb ik ook regelmatig het antwoord paraat als iemand een vraag stelt op een forum. Als ik het idee heb dat ik iets bij kan dragen, dan doe ik dat.”

Als Marco’s werkdag erop zit, is zijn vrouw de eerste die zijn volledige aandacht krijgt. Wat zij wat minder vindt, maar waar hij veel plezier uithaalt, is motorrijden. “Als het een beetje weer is, rijd ik op mijn motor naar kantoor. Een heerlijk gevoel.” Zijn expertise om zich ergens in vast te bijten, past Marco ook toe op het leren bespelen van een niet-alledaags muziekinstrument: de trombone. “Daar oefen ik inmiddels een jaar of vijf op. Ik kan geen noten lezen en muziek tellen is ook een vak apart. De trombone is een instrument zonder vaste posities en je moet je ademhaling goed onder controle hebben tijdens het blazen. Al die aspecten bij elkaar maken het voor mij een mooie uitdaging.” En dan dat geweldige geluid … “Moeeehaaauwww”, geeft Marco zijn beste impressie. Het is wel duidelijk: Marco mag dan al dertig jaar in de IT zitten, de pijp is nog lang niet leeg.